TEPKİSİZLERE TEPKİLİYİM

Tepkisizlere, tepkiliyim ben.

Gezdim, tozdum, yazıya anca sıra geldi.Hiç Bu kadar ara vermemiştim ama evde olunca, işin gücün olmayınca, fazla söyleyecek sözünde olmuyor galiba.

Tepkisizler mi nereden çıktı? Hani şu heyecanını yitirmiş canlıları diyorum. Ruh gibi olanları.

Sen heyecanla anlatırsın, o karşında tepkisizce durur ya, onlar işte.

Haklı mısın, haksız mısın, en ufacık bir ip ucu yok, ha duvara, ha bunlara, nato kafa, nato mermer.

Yahu bir şey anlatıyorum, bir konu var ortada, hiç mi fikriniz yok. Sessizliğin, dumarsızlığın ,  altında ne var diye düşünüyorum. Ses verirlerse taraf olacaklarınımı sanıyorlar, bilemiyorum, ama son derece sıkıcılar, ve ben bu tepkisizlere tepkiliyim bu kadar basit.

Belledim bu zatları, aynı heyecanla gelip bana bir şey anlattıklarında aynı onlar gibi davranacağım, tabii başarabilirsem.

Evdeki Lokum bile  (güzel kediciğim) bunlardan tepkili, mama isterse ayrı miyavlıyor, sevinince ayrı, kızınca ayrı.Miyavlayamazsa gözünü kırpıyor, esniyor, yalanıyor, bir şey yapıyor, Canlı ama en azından reaksiyonu var. Gözünü seviyim kedimin.

Gözünü seviyim, tepki gösterenlerin. En azından hayat var. Renk var, fikir var,  ses var. Aykırı görüş bile olsa, can var canan var.

Sözün özü, tepkisizlere tepkili olarak işe başladım. İyi ki işim var. Dinlenmeninde bir sınırı var.

Kaldığımız yerden devam, şükürle, teşekkürle, azimle.

Sevgiyle...

G.Banu KOCATEPE

Ekim 30