SAVAŞA, TIRNAK GÖSTERMEYE HAZIRLAR

Savaşa hazır, tırnak göstermeye yer arayan insanlar mı olduk diye , düşünmeden edemiyorum bazen.

Çoğunlukta bir savunma hali, kendini ifade etme çabası, kendini öteki gibi hissetme kompleksi, bizleri anlayıştan, birbirini anlamaktan alı koyuyor.

Bir konuyu paylaşırken bir anda iş, ‘’kadın-erkek’’ ayrımına giriyor, yok işin içinde cinsiyetlik durum  yok ise, bu defa ‘’sen – ben’’  kavramına geçiyor, oda tutmaz ise, meslekler, tutmaz ise yaşlar, bir kırkılma, bir kıskançlık, bir debelenme gırla gidiyor.Atalarımızdan amiyane tabir ile, b...kuyla kavga etmek durumu süregeliyor.

Ne yapalım peki, küselim, içimize mi kapanalım? 

   

İnsanlarla iletişimi öteleyelim mi ? 

Pek tabi hayır, ama bu yorucu fasıllar, insana dair yaşadıklarımız bizleri olgunlaştırırken, bezdiriyorda.

Ortak paydaşlı bir sanal grupta son derece samimi bir paylaşım yazdığınızda, aynı meslekdaşınız herkesten önce sataşıyor, kendince eksik gördüğü yönünüzü aklınca ön plana çıkarıyor, bir düzeltme ihtiyacı, benzetme ihtiyacı duyuyor.

Kaş yapalım derken,  göz çıkıyor, oysa konu ne bir yere varıyor, ne de sonuca ulaşıyor.

Ben ben ben , ego kavgalarına dönüyor.

İşin içine malum ego girincede, ne arkadaşlık, ne dostluk, nede göze gelen güzellikler kalıyor.

Cevap hakkı doğsa da,  böyle durumlarda sessiz kalmayı tercih ediyorum.

Çünkü bu iş ne eğitimle bağdaşıyor, ne görgü ile.

Tamamen farkındalık, deneyim ve tecrübe ile sabit, olgun bir ruha ihtiyaç var kanımca.

Sonuç olarak, asla pes etmeyen bir yapım olmasına rağmen, sürtüşmemeye, olayları büyütmemeye, aksine yatıştırmaya çalışıyorum. Dostlarımıda genelde buna göre ayırıyorum ve ilişkilere devam ediyorum.

Huzur olmadan, saygı olmadan sürdürmenin bir anlamı olmadığını düşünüyorum.

Daha dosthane, daha ılımlı, fikir ayrılıklarımızı , birbirimizin gözüne sokmadan geçireceğimiz günler olmasını dileyerek,

Sevgiyle...

G.Banu KOCATEPE

19 Mart 2015