BUGÜN PAMUK KALBİMDEN TAŞINAMADIM

Bugün pamuk kalbimden taşınıyorum, diye nağmeleri tıngırdatsam da, pamuk kalp hep devrede.

Küs kalamıyorum, çok haklı olsam da, bir taraftan da düşünüyorum, iyi ki böyleyim.

Yoksa hayat çok zor ve yüklerle dolu olur.

Hepimizin gideceği bir karış toprak değil mi?

Affetmek erdemdir, bıraktım gitti.

Nereden geldim bu konuya diyenlere, üzerinde emeğim olduğunu düşündüğüm, yaşça benden küçük, dolaysız akrabalık ilişkimin de olduğu bir kızcağıza yaklaşık altı ay önce çok ama çok kırıldım. İçime attım, asla paylaşmadım. Karşılaştığımda selam vermeyi kesmeden, mecbur kalmadıkça, hiç konuşmadım.

Hazmedemedim, yakıştıramadım, yüzleşmeyi ise hiç düşünmedim. 

Kendimce mesafe koydum, sosyal mecradan eledim, yok saymayı tercih ettim.

Gel gör ki, bu günlerde iki gün aynı ortamda tam gün bulunmak zorunda kaldık. Önce o adım attı, sonra ben.

Unuttum gitti, sanal mecrada gönderme olarak ta olsa yazdıklarını, saygı sınırlarını aştığını, erdemsiz deyişini, şerefsiz deyişini unuttum. Tersi olduğuna inansam da, emin olsam da,  belki bana değildir demek daha doğru geldi.

Küçük ne de olsa, hayat tecrübesi benim gibi değil, affediyorum.

Pamuk kalbimi seviyorum.

Alınmak, darılmak insana dair olsa da, ölüm gerçeğini asla aklımdan çıkarmıyorum.

Yolu açık olsun herkesin. 

Farkında olmadan sebep olanlarında.

1 Eylül dostluk günü, kutlu olsun.

Selametle, dostlukla, güzellikle, sevgiyle…

G.Banu KOCATEPE

Eylül 2015