RUHUM TIPKI İSTANBUL GİBİ, SAĞNAK YAĞIŞLI, LODOSLU...

Ruhum bugün , günledir lodos ve yağmurla imtihan veren İstanbul gibi. Sağnak yağışlı.

İçimdeki duygular, Pendikte habere konu olmuş, yola çıkan sandallar misali, hepsi ortalıkta. Ne var ne yoksa karaya vurdu.

Son derece basit bir olay beni bu hale getirdi, içimde biriktirdiklerim gün yüzüne çıktı. İçimdeki lodos binlerce düşüncemi yerden yere vurdu, depreşen acılarım, yaşadıklarım, yaşıyor olduklarım, şaşırdıklarım, ne var ne yoksa hepsini yerden yere vurdu.

Her zaman günlük güneşlik olamaz tabii, bunun tipisi var, karı var, fırtınası var.

Hani gökyüzü delindi derler ya, ruhum delindi ağlamaktan, oysa ortada ne ölüm var ne daha beteri, resmen ruhum delindi.

Bunun arkası parlak güneş biliyorum, ne de olsa yüzleştim kendimle, hazırlıksız şemsiyesiz yakalansamda, farkına vardım bazı şeylerin.

Sezen’nin Yalnız geldik yalnız gidiyoruz şarkısı gibi, kimsemiz yok aslında, dostlukların çoğu çıkarsal, arkadaşlıklar sığ, paylaşımlar derinlikten öte, boşa geçen zamanların yolcusuyuz gibi hissediyorum. Gel de ağlama, taşkına , sele kapılma şimdi.

En yakın arkadaşımı, eşimi, hayat arkadaşımı aradım hemen, zırıl zırıl anlattım anlattım, sıkılmadan dinledi, her zamanki gibi, yumuşacık sesiyle dindirdi sağnak yağışımı, sağolsun, varolsun.

Bu da böyle geçsin, gitsin.

Güneşli günlere, pırıl pırıl günlere olsun.

Sevgiyle

G.Banu KOCATEPE

Şubat 2015