MISIR EKMEĞİ

Bazen bir koku, bir doku sizi alır uzak diyarlara götürür. Bugün o uzak diyarlara gittim.Sebebi ise anacığımın yaptığı mısır ekmeğinin aynısını yapmam idi.

Çok hevesle yaptığım mısır ekmeği beni bambaşka yerlere götürdü, hatıralar hücum etti.

Alt tarafı bir mısır ekmeği demeyin. Kimisine  bir parfüm kimisine sıcak bir sütün yaşattığı duygular bunlar.

Mesela ben ne zaman rexona yeşil deodorant kullansam Kumburgaz’da ki yazlığa giderim. Sebebini bilmiyorum ama hafızamda bir yerlerde eşleşen durumlar var. Nöronların oyunu belki…

Bugün bir tv programı (yemek üzerine) izledikten sonra  kalkıp mısır ekmeği yapmak için kolları sıvadım.Yirmi dakikalık yapım, yirmi dakikalık pişim sırasında bir ömür geçti film şeridi gibi gözlerimin önünden.Tadı çok nefis olsa da bu duygularla bir daha yüzleşebilir miyim bilmiyorum.

Annemin o koşturan edaları, hamaratlı elleri, beş dakikada donatan, yaratan neşeli yüzü, beni benden aldı götürdü.

Beyaz masa örtüleri, renkli porselen takımları, mütevazi bir yemekte dahi ruhunun estetiğinin yansıması bazen bir gül bazen peçetelik ile, sofrada güller açışı, yemeklerin lezzeti, her şeyden öte, sohbeti…

Gönül ne kahve ister ne kahvehane, gönül sohbet ister kahve bahane…

Bir anda kartaldaki evin balkonunda buldum kendimi, radyomuz her zamanki kanalında, kediler içerdeki koltuklarda serilmiş, nefis bir yaz günü.Fırında o nefis mısır ekmeği ama o Karadeniz tarzında değil, sütlü, şekerli,zeytin yağlı,kek görünümlü,sapsarı bir mısır ekmeği, kahvaltılıklar masamızda,peynirin envai çeşidi, küçücük bahçe sivri biberleri, ikimizde de akşam olacağının heyecanı, eşler gelecek nede olsa.

Sohbet kaynıyor, demlik kaynıyor.

Ruhlarda huzur ve mutluluk var. Para hayalleri, eski yaşananlar, babam, eşim, oğlum, kardeşim hepsi birer birer uğruyor sohbetin bir yerinde.

Film şeridi gibi…

Neler yaşamışız ana kız. Arkadaştan öte günler. Anneden ziyade, dert ortağı, En yakın arkadaş olmuş bana, öğretileri yaşattıkları değme uzmana taş çıkartır cinsinden.

Şimdi düşünüyorum da kendini yetiştirmiş, donanımlı, kültürlü nefis bir kadın yetiştirmiş beni.

Şimdi bu mısır ekmeği nasıl yenecek, tadı,rengi benzese de ruhu benzemiyor.

O yok çünkü. Hayatımızda bir boşluk, kardeşime mısır ekmeğinin resmini gönderdim whats up tan, sesi kesildi bir müddet,  eminim, boğazı düğümlendi adım gibi biliyorum.

Beş dakika sonra ah abla ah diye yazan canım kardeşim,ah kardeşim ahhhhh.

Ruhu şad olsun, ruhuna değsin diyerek, hatıralarla yaşamayı öğreneceğiz belli ki.