BÜNYEMİN ORKESTRA ŞEFİ GREVDE :(

Kendini yönetmek, zaman zaman orkestra şefi gibi. Duyularına, duygularına, davranışlarına hakim olmak. Yeri gelince birini oturtup diğerine söz hakkı vermek. Adil olmak. Demokrat olmak,  fakat kontrollü olmak. İçindeki cadı piyasaya çıktığında sakinleştirmek, önüne duvar olabilmek .

Bunları gerçekleştirebiliyorsak, kendimizi yönetebiliyorsak, başarıda, huzurda, mutlulukta  beraberinde geliyor.

İş, eşi, çocuğu, hayatı yönetmekten daha değerli, kendini yönetmek, yönetebilmek.

Kendimizi yönetmek kendimiz için yararlı. Biz kimiz? Ne istiyoruz? Nereye gidiyoruz? Ne ile mutluyuz? Bu tür soruların cevabını verebilmek önemli.

Bazı kişiler doğdukları andan itibaren biliyorlar kendilerinin eksilerini ve artılarını, bazısı ise herşeyi yönettiği halde kendini yönetemiyor. Plan program önemli, kendimiz için önemli. Herkesin kendi ile ilgili planları olmalı, duygusal durumu ile ilgili, işi ile ilgili, kendimizi değiştirmeden ama kendimizi severek. Artılarımız ile neler yapabiliyoruz. Eksilerimizi nasıl tolere edebiliriz diye zaman zaman kafa patlatmakta fayda var.

Kalkınma planları olmalı. Kendimizi kıyaslayabileceğimiz, gözlemleyebileceğimiz.

Yapmak ve yapmamak istediklerimizin sebebini bulmalıyız.Yol almalıyız bu istikamette.

Nereden geldik bu konuyu diyeceklere, bu sıra kendimi yönetemiyorum. Kendi bünyemin Orkestra şefi grevde. Ağzıma geleni söylemek istediklerim var. Çifte standart bana kendimi kaybettiriyor. Tembelleri , kaytaranları beleşçileri, rantçıları sevmiyorum.

Tabular, sakin olma zorunluluğu, yalnış anlaşılma gibi kalıplardan dolayı iç çatışmalarım var.Susamıyorum.Anarşist bir ruh halindeyim. Evde, serviste, işte , okulda, yemekhanede, bıdır bıdır konuşuyorum. Umarım bu yönetim  (kendi) zafiyetim başıma iş açmaz.

Çünkü haklı olmak herşeyi lönk lönk söylemeyi gerektirmiyor.

Biliyorum.

İçimdeki yöneticinin grevinin bitmesini diliyorum.

Kendimi yeniden yönetmek üzere,

Sevgiyle...

G.Banu KOCATEPE