RUHU KABUK BAĞLAMIŞ :( KARDELEN...

Küçücükken yaralanmış yürekli, bir arkadaşım sayesinde bugün; ruhu yara almış, bu yüzden dışı kabuklu, kabuk bağlamış insanlara daha farklı bakmayı öğrendim.

Yıllardır tanıdığım , bazı tepkilerine çoğu zaman anlam veremediğim, çok sevdiğim, ama içinde bambaşka bir kadın olduğunu bildiğim bir arkadaşım.

Yıllar sonra yaşantısını, küçüklüğünü anlatınca, yoğun bir duygu seli yaşadım.Boşuna değilmiş bu kabuk, soğuk ama ilgisiz , duyarsızlık takılmış maske.

Örselenmiş, incinmiş, sevgisiz bir çocukluk.

Bugün ise, ayakları yere sapasağlam basan, dobra, başarılı, mutlu, anne, gerçek bir kardelen artık gözümde.

Boşuna kabuk tutmuyor insanın ruhu, tepkilerin, davranışların altında bilinmeyen nehirler akıyor çoğu zaman.

Ben yaşasaydım o yaşadıklarını, onun kadar sağlam olur muydum bilmiyorum. Allah dağına göre kar veriyor dedikleri bu olsa gerek.

Şunu çok iyi biliyorum ki, hiçbir şey uzaktan göründüğü gibi değil, yaşananlar ve yaşatılanlar hamurumuza şekil veriyor. Yargılamadan, şaşırmadan önce düşünmeli. Bu insanı bu hale getiren bir şeyler olmalı diye.

Yıllar sonra affedebilsekte bazı olayları, dışımız yara gibi kabuklanıyor. Bazı durumlarda kabuğu deşeleyenler çıkarsa, unuttuğumuz yerden anılar yeniden kanıyor.

Bugün anlatırken istemeden deşelendi, kanırtıldı anılar, kabuk açıldı, dertler depreşti. Affetmiş herkesi, her ne oldu ise…

Benim ise  karşımda bambaşka bir manzara var artık, çok sevdiğim, farklı bir çok yönünü gördüğüm, acılarla yoğrulmuş ama asla vazgeçmemiş nefis bir kadın arkadaşa sahibim.

Dışı kalın kabuklu, içi tertemiz…

Yolun açık olsun Kardelenim.

G.Banu KOCATEPE

Ekim 2013-10-26