AÇAYDI KOLLARINI, DUR YEME DİYEYDİ :)

‘’Duygusal açlık ile baş etmenin yolları’’ nı okuduktan sonra oturup, koca kavanoz Nutella yiyene ne denir?

Canlı bile denmez , oha, pes, cıkskıss gibi sesler geliyor kulağıma.

Ne deseniz haklısınız.

Şu anda kendimden çok utanıyorum. Ama vallahi yedim, billahi yedim.

Hem midem bulanıyor hem de beynim, suçluluk duygusu ise içimi kemirmekle kalmadı, yedi bitirdi.

Neden yaptığımı sorgularken bir anda hayal dünyasına daldım.

Birden içeriye bir Diyetisyen girseydi, Diyetisyen ama şöyle Tatlıtuğ havasında, kaslılardan, baklavalılardan  olsaydı, çift anadalını da psikoloji üstüne yapmış olsaydı.

Alsaydı elimden Nutella kavanozunu, hepsi geçti Banuş bırak hadi o koca kavanozu deseydi. İkna etseydi yaptığım öküzlüğe beni. Beynimi inandırsaydı.

Duygusal açlığımın sebebini bulsaydık, ne olurdu sanki.

Bu hayaller hep tatlıları, zararlıları mideye indirip, tatmin olduktan sonra geliyor. Yerken Allah biliyor ya, anamı babamı bile düşünmüyorum.

Okuduğum makalede, dondurma yemeyi istemek, ilgiye ihtiyaç, çikolata yemeği isteği, stresli ve zor geçirilmiş hafta, cips ve turşu istemek, sevilme ihtiyacı gibi duygusal sorunlarla sınıflandırılmış. Ben hepsini yemek istiyorum. Nasıl bulacağım bu benim açlığımın sebebini. Yazıyorsanız adam gibi yazın, sallamayın kardeşim.

Makaleden bir bölüm;

-Canım peynir ve tuzlu kraker çekiyor = Kafam karışık ve hayal kırıklığına uğradım.

-Canım et ürünleri tüketmek istiyor = Sinirliyim.

-Canım dondurma yemek istiyor = Huzura ihtiyacım var.

-Canım kahve ve çikolata istiyor = Çok mutsuzum ilgiye ihtiyacım var.

-Bol miktarda patlamış mısır yemek istiyorum = Kendimi yalnız hissediyorum.

‘’ imiş ’’ , ben demiyorum. Dr. Ender Vardar demiş, açın okuyun. Bulun kendi çıkmazınızı.

Ben şahsen labirentte gibiyim, çıkmaz ötesi, hepsi bana uyuyor. Aynı anda canım, mısırda isteyebilir, kahvede, peynirde, krakerde, ne diyelim.

Şimdi bu okumanın ve paylaşım arkasında bir çay demlesem iyi olur. Çayda kuru kuru gitmez ki, eeee,kem,küm…

Duygusal yada fiziksel açlıksız günlere.

Yazarken Etyopyadakiler aklıma geldi, utandım valla.

Sevgiyle…

G.Banu KOCATEPE

Kasım 2013