ÇAY BARDAĞI

Dört koca sene olmuş sen gideli.Alıştım zannediyordum yokluğuna,resimlerine bakarken ağlamıyordum uzun zamandır, yad ederken seni titremiyordu sesim çaylak serçe gibi.

 

Hayat yokuşunda yuvarlanıp gidiyordum. Yüzleşmemek için bazı duygularla evine ana ocağına çok zorlanmadıkça gitmiyordum.

Dün gece canım babam davet etti. Ayaklarım geri geri gitmesine rağmen, icabet ettim davetine.

 

Eve girince eskisi gibi sarsılmasam da çay koymak için mutfağa gittiğimde olanlar oldu. Dolabı açtığımda o çok sevdiği çay bardağı ile yüzleşmem aldı götürdü beni.O kadar anı, o büyük özlem hücum etti üstüme aniden.

 

Meğer ne çok özlemişim seni.

 

O çay bardağı ile yaptığımız sohbeti.Huzurlu evimizi, genç kızlığımı,keşke zaman makinesi olsa da beş yıl öncesine dönebilsem.

 

Öpsem gül yanaklarını, seni ne kadar sevdiğimi söylesem,kucaklasam,koklasam keşke…

 

G.Banu KOCATEPE

OCAK 2013-01-17