GÖKNİL NAM-I DİĞER NÖNNİ

Geçirdiğim kazanın iyi tarafları da oldu. Uzun zamandır görmediğim dostlar ile telefonlaşma ve görüşme fırsatım oldu.

 

Bugün cici annemiz Göknil Nam-ı diğer Nönni’ye misafir olduk. 1971 den doğduğumdan beri beraberiz annem ile el ele, sırt sırta yıllar geçirdiler.

 

Geçirdiğim küçük kazayı duyduğunda bu yana, defalarca aradı ve nihayet bugün eski günlerdeki gibi toplandık.

 

Cici Annemiz, rahmetli annemizin can arkadaşı, yoldaşı Göknil Teyze oğlumun küçüklüğünde kullandığı deyim ile Nönnimizle ve kızlarla eski günlerdeki gibi nefis bir çay partisi yaptık.

 

Elinde büyüdük o yüzden cici annemiz. Sabah akşam dip dibe, kavgasız,gürültüsüz hem de. Ne anılar,ne hatıralar anlatıldı dört beş saat içinde.

 

Kah ağladık kah güldük ve yoğunluk bahanesiyle görüşmelere seyrekleştirdiğimiz için kızdık kendimize.

 

Nönni tam bir İstanbul Hanımefendisi, bilgili, donanımlı, dayanıklı, gerçek bir milli Türk Kadını. Hükümet gibi kadın derler ya aynı öyle, küçüklüğümden beri idolüm.

Şimdiki kadınlar gibi değil zırta pırta dert etmez, herkesin yardımına koşar, her mahalleye onun gibi biri lazımdır. Bildiğin Perihan Abla misali. Atatürkçü, asker kızı, kimseye pabuç bırakmaz ama edepsiz de değildir ,yürekli, üsluplu, mert kadın.

 

Yıllar önce 1982 de ölümden döndüğüm bir kaza daha atlatmıştım, ben hatırlamasam da deliler gibi beni hastanelere yetiştirmiş, bakmayan doktorun yakasına yapışmış ve bana ilk müdahaleyi yaptırmıştı. Minnettarım.

 

Gene başka bir sene Mahalleye yolu düşen bir Bakanın karşısına dikilmiş nice erkeklerin soramadığı soruları haykırmış ve o zaman çözülmeyen fakat çözülmesi gereken bir konuyu neticeye bağlamıştı.

 

Ortak bir yazlık tutmuştuk. Kısırkaya da, Adı gibi kısır, bakir. Oralarda traktör kullanmaktan tutta, bağ bahçe her işe koşmuş bizim şehir Hanımefendisi, köylü kentli herkesle arkadaş olmuş,sıkıcı tatillerimizi neşesiyle enerjisiyle çekilir hale getirmişti.

 

Ne güzel yıllarmış.

 

Bugün hepsi film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti.

 

O çocukken zaman zaman korktuğum ama çok da sevdiğim Koca gözlü Nönni, bugün baktığımda küçücük hala enerjik, mücadeleci , hayata devam etmeye türlü keşmekeşlere rağmen torunları ile kızları ile, kedileri ile zorlukları aşmaya çalışıyor.

 

Nönni’nin benim ve kardeşimin kalbimizdeki yeri bambaşka. Annemizin en sevdiği,bize yadigar.Kimse gibi olamaz.O ayrı bir yerde.Hep ayrı bir yeri olacak.

 

İyi ki hayatımıza girmiş, iyi ki cici annemiz olmuş.

 

Çok yaşa sen, hastalanma, hüzünlenme, oralarda ol Nönni, seni seviyoruz.

 

Anfizemmiş, stentmiş sana hepsi hikaye.

 

Sen Nönnisin Allah aşkına…

 

Sevgiyle

 

G.Banu Kocatepe

Şubat 2013-02-23