İÇİ GEÇMİŞ MANDALİNAM

Ofisimde yetiştirdiğim saksı da mandalinalarım var. Sevdiğim bir arkadaşım işe başladığımda gönderdi. 

Gözüm gibi bakmaya çalıştım ona. Yemedim yedirdim misali.

Ekstra tabletler mi dersin, yumurta haşlanmış sular mı istersin, ne dediler ise yaptım.

Hey hat ömrünü tamamlayacak oda, doğanın kanunu.

Bugün arkadaşlarım mandalinalarım için konuşuyorlardı. 

-‘’Çok güzeller ama artık içleri geçmiş diye.’’

Hala meyve verme derdinde, garibimin suyu kalmamış, büzüşmüş fakat hala dal üstünde, gitti gidiyor. Ama mücadele ediyor.

Aklıma bir anda yaşlılar çok yaşlılar geldi, gitmemek için direnenler, hala işe yarama derdinde olanlar. 

Tıpkı benim mandalinalar gibi, dışarıdan bakınca dal üstünde ama içleri susuz, kuru, çorak.  

Birilerinin bakım yapmasına ihtiyaçları var gibi. Topraklarına ilaç atsınlar, sulasınlar ,  hastalıklı yapraklarını temizlesinler, güneşe döndürsünler diye bekliyorlar.

İnsanların 65+ yaşından sonra ellerinden ehliyetleri bile alınıyor. Neden? Dikkatleri dağılıyor diye, hareketler yavaşlıyor, kısıtlanıyor diye.

Bazısı bunu kabul edemiyor nedense, 

Benim mandalinalar gibi, tutunmuş dallara sımsıkı.

Hiç gitmeyecek gibi, rüzgar çıkmayacak,susuz kalmayacak gibi.

G. Banu KOCATEPE

Şubat 2013-02-21