ARKADAŞIM

Arkadaşım, sözü ne güzeldir. Arkamı yasladığım, arkamdan asla vurmayacak olan, aslına bakarsanız dosttan bile daha manidar.

Eskiden Türkler,savaşlarda arkalarını zarar görmemek için taşa verirlermiş, arka ve taş, kültürlerle gelişip, arkadaş olmuş.

Gel gör ki, son zamanlarda herkes birbirine ‘’Arkadaşım’’ diyor.

Bundan bir sene önce atıp tutuğu adama bir bakmışsın Arkadaşım diye sesleniyor. 

Kardeşim geçen sene sallıyordun, arkasından matkapla darbeler atıyordun, ne oldu da, Arkadaşım oldu.

Herkes mi arkadaşın?

Sürekli değişiyor mu arkadaşın?

Evet sosyal olmak, kibar olmak, insanlarla iyi ilişkiler içinde olmak  önemli, ama arkadaş özel olmalı, hitabı bile.

Aynı kişilerle arada tatsızlık olsa bile, rengini ruhsarını değiştirmeden devam eden nitelikte olmalı.

Bu sene Can ile seneye Canan ile değil, 

Çok şükür hep tek rengim, sevmediysem , ters gelen bir şeyler varsa asla menfaatlerim için ‘’Arkadaşım’’ olmuyor insanlar. Gerçekten yürekten sevdiğim için oluyor.

Karşılıksız, iyi günde de, kötü günde de, ne güzel ki , üç beş can arkadaşım var. 

Arkamı yasladığım,arkalarını yaslayan, benim olmadığım yerde bile beni savunacak kadar beni tanıyan.

Ağzımdan dolu dolu çıkıyor onlara Arkadaşım derken, yürekten çıkıyor. 

Çok büyük kötülük yapmaları lazım , değişmesi için duygularımın, diğerleri gibi minicik olayda vazgeçmeden.

Ki benim arkadaşlarım aynı benim gibi, ne mutlu.

Az olsun , öz olsun, can-ı gönülden paylaştığın, derdinle dertli, sevincinle çoşkulu olsun. 

Hep var olsun.

G.Banu KOCATEPE

Mayıs 2013