HAYAT YOLCULUĞU

Ne kadar süreceğini bilmediğimiz bir yolculuktayız. Hayat yolculuğumuzda bize kimler eşlik ediyor? Sabahtan beri bu konu kurcalıyor kafamı.

Nerden nereye geldiğimi düşünüyorum. Hayat yolcuğumda bana eşlik edenleri düşünüyorum.

 

Her zaman yanımda olanları, birlikte indiğimiz durakları, birlikte bindiğimiz durakları, molaları, istasyonları.

Sayıca az olsalar da şanslı olduğumu biliyorum.

Büyük bir çoğunluğu bazen ben bıraktım uygun istasyonda, bazen onlar inmeyi tercih etti.

Bir potada eritip gerçek ve asil yolculara dönüştü kalanlar.

En acı yolculuğu, başucu kitabı gibi olan annemi kaybedince yaşadım. Ama kendi hayat yolculuğum devam etmeliydi.

Hayat böyle bir olgu.

Bizler de sırası gelip indiğimizde öte alem durağında, arkamızda kalanların bazısı türbülans yaşasa da yola devam edecekler.Ta ki kendi son duraklarına gelinceye kadar.

İşte bu nedenle süresini bilmediğimiz , tahmin edemediğimiz bu yolculukta, bize gerçekten yoldaş olacak, az ama öz insanlara ihtiyaç var.

Gidecekleri hedefe kadar eşlik etmek isteyenler , yanımızdaymış gibi görünenler, sağ gösterip sol çakanlar, çelme takıcılar,  

İlla bir yerde inecekler bu yolculuğun istikamet durağında.

O yüzden olgun olup, çay gibi demlenip, tortuları arkada bırakarak yola devam.

Son durak belki yarın belki yarından da yakın.

Benim yolcuğumda nefis insanlar var. Son istasyona kadar elimi bırakmayan, bırakmayacağına inandıklarım var, başta baş tacım eşim, oğlum, babam, kardeşim, ve bir iki can arkadaş.

Bende onların yolculuklarında onlara eşlik etmek için elimden geleni yapacağım.

Tümsekli, virajlı, dağ , tepe, mıcırlı,  yollarda bile.

Hayat yolculuğu sağlıklı, huzurlu, eşlik edebilecek güzel insanlarla dolu olsun.

 

Sevgiyle

 

G.Banu KOCATEPE

4 Mayıs 2013