ÜSTÜMÜZDEKİ MÜKEMMELİYETÇİLİK GÖMLEĞİ

Mükemmeliyetçilik, insanın kalbini, beynini, her organını ayrı ayrı kemiriyor.

İliğini kemiğini kurutuyor, asalak gibi. Çağın hastalığı, herkeste bir koşturma, bir yarış.

Gereksiz bir çaba olmasına rağmen çoğu insanı pençesine almış durumda.

Bilinçli ya da bilinçsiz yapıyoruz bazılarımız.

Ben en süperim , kimse benim elime su dökemez derdi değil aslında, her işi daha iyi yapmaya gayret etmek.

Bu arada yıpranmak ,farkında olmamak, başkaları için en iyiyi yapmaya çalışırken kendini hırpalamak özünde.

Hayatı ıskalamak, bazen de mükemmel olacağım diye hayatın içine etmek.

Bıraksak ya kendimizi , tabii iş hayatında değil, sorumluluklarımızı yapmamak değil belki ama, kasmadan kendimizi hırpalamadan olumsuzluklara da hazır olarak yapsak.

Sonunda ölüm olmadığını bilerek. Zira yırtınan da , rahat olan da aynı yere gidecek.

O halde neden en büyük zararı kendimize veriyoruz.

Çok titiz kadınlar var etrafımda, işten gidip kazınan, sanki yorulmamış gibi, tüm gün enerjisizliğine inat, daha fazla yorulan, belki de eve gelenler farkında bile değil çabasının, onun yerine sevdiği bir işi yapsa, gelenleri stressiz karşılasa hem kendi mutlu olacak, hem de çevresi.

Tatile dinlenmeye giderken, milyon tane bavulla gidip en güzel olacağım derdinde olan kadınlar. Uğraşma kıyafetle, denizin güneşin tadını çıkar. Ne giyersen giy, derdin sadece dinlenmek olsun.

Mükemmellik çıtası herkese göre değiştiğine göre ve göreceli olduğuna göre, beklide senin kendini parçaladığın çıtan başkalarının çok altında ya da üstünde, o halde bırak ‘’en’’ olmayı.

En tatlı, en şeker, en çalışkan, en parlak, en en en en enkare, bitmez bu.

Kare kökünü alsan bitmez.

Kendin için en mükemmelini yap, mükemmel olmayı bırak.

Ben artık öyle yapmak üzere, mükemmeliyetçilik gömleğini çıkardım üstümden,  yeni bir yol haritası çizdim kendime.

Mükemmel değilim, buyum.

Olduğu kadar,olmadı kader.

Sevgiyle

G.Banu KOCATEPE

13.5.2013